...این شعر توركی رو تقدیم میكنم به همه چشم هایی كه در راه ماندند و دل هایی كه آنها را راندند
تقدیم به اشك هایی كه غرورشان شكست و عهدهایی كه كسی آنها را نبست
تقدیم به كسانی كه معنای چگونه زیستن را دریافته اند
تقدیم به عاشق ها و آرزوها و امیدها و انتظارها به كسانی كه عذاب می كشند و از عذاب عشق لذت می برند
تقدیم به اشك های سوزان و خنده های نا پیدا به فنا شده ها و تباه شده ها و سر انجام تقدیم به كسانی كه چون
اقیانوس ظاهری و باطنی شوریده دارند
اینجا فقط و فقط واژه می فروشم و سكوت می خرم...چه تجارت دردناكیست این تنهایی ها!
